بررسی تاثیر تغییرات اپی ژنتیکی بر فرآیند ترمیم پلاناریا با استفاده از تیمار به‏وسیله کوچک مولکول ها

هدف:هدف این تحقیق، بررسی تاثیر تغییرات اپی ژنتیک توسط تیمار با کوچک مولکول های تغییردهنده سطح اپی ژنتیک سلول در حین فرآیند ترمیم پلاناریا است. مواد و روش ها:کرم های پلاناریا با استفاده از برش به سه قطعه سر، دم و تنه تقسیم و پس از انتقال به چاهک‏های جداگانه با 6 نوع کوچک مولکول تغییر دهنده سطح اپی ژنتیک با غلظت‏های مختلف تیمار شدند. برای بررسی تاثیر تیمارها بر روند فرآیند ترمیم، از ارزیابی خصوصیات ریخت شناسی در طول ۲۰ روز پس از قطعه کردن استفاده شد. نتایج:ارزیابی دقیق ریخت شناسی نمونه های تیمار شده با کوچک مولکول ها نشان داد که از بین شش کوچک مولکول  بررسی شده، دو کوچک مولکول سدیم بوتیرات و والپوریک اسید (مهار کننده آنزیم هیستون داستیلاز) به‏ترتیب باعث تاخیر در ترمیم قطعات مختلف سر، تنه و دم و تاخیر در تشکیل چشم قطعات تنه و دم می شوند. همچنین چهار کوچک مولکول دیگر شامل bix01294، rg108، saha و tranylcypromin تاثیری در فرآیند ترمیمی نداشتند و کلیه نمونه های تیمار شده به صورت طبیعی ترمیم شدند. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهند که اپی ژنتیک سلول دارای نقش کلیدی در فرآیند ترمیمی پلاناریا است و مهار فعالیت هیستون داستیلازها باعث اختلال در فرآیند ترمیم طبیعی می‏شود. با این وجود، تعیین دقیق مکانیسم عملکرد هیستون داستیلاز در فرآیند ترمیم پلاناریا نیاز به بررسی بیشتر دارد. امید می رود از طریق بررسی نتایج به دست آمده بتوان به درک بهتری از مکانیسم های مولکولی فعال سازی و ممانعت کنندگی ترمیم در پلاناریا و سایر موجودات دست یافت.